Gazel 22

Metin: 
Gerçi ey dil yâr için yüz verdi yüz mihnet sana
Zerrece kat’i mühabbet etmedin rahmet sana
Saklama nakd-i gam-i aşkını ey can zâhir et
Kim verem habs-i bedenden çıkmağa ruhsat sana
Çâre-i bih-bûdumu sordum mu’âlicden dedi
Derd derd-i aşk ise mümkin değil sıhhat sana
Tutarım yarın kıyâmette habîbim dâmenin
Mestsin gaflet şarabından bu gün mühlet sana
Aşk ehlin âteş-i hicrâna eylersin kebâb
Döne döne imtihân ettin budur âdet sana
İncidir nâlem seni veh n’ola ger bir tîğ ile
Çeşm-i cellâdın ede ihsan bana minnet sana
Sende dün gördüm Fuzûlî meyl-i mihrâb-i namâz
Terk-i aşk etmek mi istersin nedir niyyet sana
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Gerçi, ey dil, yar üçün üz verdi yüz möhnet sana,
Zerrece ket’i-mehebbet etmedin, rehmet sana! 
Sahlama nekdi-kemi-eşkini, ey can, zahir et
Kim, verim hebsi-bedenden çıhmağa rühset sana. 
Çareyi-behbudimi sordum müalicden, dedi:
Derd, derdi-eşkdir, mümkün degil sihhet sana. 
Tutaram yarın kiyametde, hebibim, damenin,
Mestsen keflet şerabından, bu gün möhlet sana. 
Eşk ehlin ateşi-hicrane eylersen kebab,
Döne-döne imtehan etdim, budur adet sana. 
Incidir nalem seni, veh nola ger bir tiğ ile
Çeşmi-celladın ede ehsan mene, minnet sana. 
Sende dün gördüm, Füzuli, meyli-mehrabü nemaz,
Terki-eşk etmekmi istersen, nedir niyyet sana?