Gazel 221

Metin: 
Ey giyip gül-gûn dem-â-dem azm-i cevlan eyleyen
Her taraf cevlan edip döndükçe yüz kan eyleyen
Ey beni mahrum edip bezm-i visâlinden müdâm
Gayri hân-i iltifatı üzre mihmân eyleyen
Ey dem-â-dem reşk tîğiyle benim kanım döküp
Mey içip ağyar ile seyr-i gül-sitân eyleyen
Nice kim efgânımı ey mâh işittin geceler
Demedin bir gece kimdir bunca efgân eyleyen
N’ola ger cem’iyyet-i hâtırdan olsam nâ-ümîd
Cem olur mu hûblar zülfün perîşan eyleyen
Yâr dün çekmişti katlim kasdine tîğ-i cefâ
Yetmesin maksûduna yâ Rab peşîman eyleyen
Aşk derdiyle olur âşık mizâcı müstakîm
Düşmenimdir dostlar bu derde derman eyleyen
Zâhidin ta’n ile dönderdim yüzün mihrâbdan
Nice bulmaz ecr bin kâfir müselmân eyleyen
Derd-i hicran nâ-tüvân etmiş Fuzûlî hasteni
Yok mudur yâ Rab devâ-yi derd-i hicrân eyleyen
Vezin: 
Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Osmanlıca: 

Ey geyib gülgun, demadem ezmi-cevlan eyleyen,
Her teref cevlan edib döndükce yüz kan eyleyen. 
Ey meni mehrum edib bezmi-vüsalinden müdam,
Keyri hani-iltifati üzre mehman eyleyen. 
Ey demadem reşk tiğile menim kanım töküb,
Mey içib, eğyar ile seyri-gülüstan eyleyen! 
Bunca kim, efğanımı, ey meh, eşitdin geceler,
Demedin bir gece kimdir bunca efğan eyleyen? 
Nola ger cem’iyyeti-hatirden olsam naümid,
Cem’ olurmu hubler zülfi perişan eyleyen? 
Yar dün çekmişdi ketlim kesdine tiği-cefa,
Yetmesin meksudine, ya reb, peşiman eyleyen. 
Eşk derdile olur aşik mizaci müstekim,
Düşmenimdir, dustlar, bu derde derman eyleyen. 
Zahidin te’n ile dönderdim üzün mehrabden,
Nece bulmaz ecr min kafir müselman eyleyen? 
Derdi-hicran natevan etmiş Füzuli hesteni,
Yohmudur, ya reb, devayi-derdi-hicran eyleyen. 
Ha n – süfre