Gazel 222

Metin: 
N’ola zâhid bilse küfr-i zülfün imân olduğun
Şimdi görmüşler midir kâfir müselmân olduğun
Ben eğer âşık olup din vermeseydim gârete
Kim bilirdi aşk mülkü kâfir-istân olduğun
Kıl sevâb ey göz döküp kan vâkıf et gâfilleri
Meyl edenler aşka bilsinler ciğer kan olduğun
Taşa benzer kanlı her perkâle kim gözden çıkar
Andan ettim fehm gönlüm şehri virân olduğun
Va’de-i vaslına ol günden ki verdim gönlümü
Ben anun bilmez midim âhir peşîmân olduğun
Aşkını âsan görüp oldum esîri tıfl iken
Bilmedim geldikçe bir âşûb-i devrân olduğun
Ey Fuzûlî hûblar vaslına eylersin heves
Gûyya bilmezsin ol vasl içre hicrân olduğun
Vezin: 
Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Osmanlıca: 

Nola zahid bilse küfri-zülfün iman olduğun,
Şimdi görmüşlermidir kafir müselman olduğun. 
Men eger aşik olub, din vermeseydim karete,
Kim bilirdi eşk mülkün kafiristan olduğun. 
Kıl sevab, ey göz, töküb kan, vakif et kafilleri,
Meyl edenler eşke bilsinler ciger kan olduğun. 
Daşe benzer kanlı her perkale kim, gözden çıhar,
Ondan etdim fehm, könlüm şehri viran olduğun. 
Ve’deyi-vesline ol günden ki, verdim könlümü,
Men onun bilmezmidim ahir peşiman olduğun. 
Eşkini asan görüb oldum esiri tifl iken,
Bilmedim geldikce bir aşubi-devran olduğun. 
Ey Füzuli, hublar vesline eylersen heves,
Guiya, bilmezsen ol vesl içre hicran olduğun.