Gazel 224

Metin: 
Görüp mühlik benim çevremde bahr-i aşk tuğyanın
Kaçıp bir dağa çıkmış Kuh-ken kurtarmağa cânın
Bırakmış itlerine pâre pâre gönlümü ol meh
Üleştirmiş kesip erbâb-i istihkâka kurbânın
Benim çâk-i giribânım görüp ayb eylemez ol kim
Görür ser-mest çıkdıkça anun çâk-i giribânın
Gönül gam hem-demidir kanın ey göz merdümü içme
Bilirsin kana kandır gam sana koymaz anun kanın
Gözün kim gûşe-i mihrâb tutmuş din kılar yağma
Bu mülkün etmek olmaz fark kâfirden müselmânın
Gözüm merdümleri çoktan kılarlar da’vî-i aşkın
Ne hâcet yaşların sormak anarlar Nûh tûfânın
Fuzûlî çekme yârın okların her lâhza yârenden
Sana mı kaldı çekmek her zaman bir yâr hicrânın
Vezin: 
Mefâîlün / mefâîlün / mefâîlün / mefâîlün
Osmanlıca: 

Görüb mühlik menim çevremde behri-eşk tüğyanın,
Kaçıb bir dağe çıhdı kuhken, kurtarmağa canın. 
Burahmış itlerine pare-pare könlümü ol meh,
Üleşdirmiş, kesib erbabi-istehkake kurbanın. 
Menim çaki-giribanım görüb eyb eylemez ol kim,
Görer sermest çıhdıkda onun çaki-giribanın. 
Könül kem hemdemidir, kanın, ey göz merdümi, içme,
Bilirsen kane kandır, kem sene koymaz onun kanın. 
Gözün kim, guşeyi-mehrab tutmuş din kılır yeğma,
Bu mülkün etmek olmaz ferk kafirden müselmanın. 
Gözüm merdümleri çohdan kılırlar de’viyi-eşkin,
Ne hacet yaşların sormak, anarlar Nuh tufanın. 
Füzuli, çekme yarın ohların her lehze yarenden,
Senemi kaldı çekmek her zaman bir yar hicranın?