Gazel 231

Metin: 
Topraktan götür beni ey eşk-i lâle-gûn
Başımdan etme sâyeni kem ey habâb-i hûn
El ta’nesinden isterim ol kûya gitmeyem
Öz ihtiyârım ile beni koyma ey cünûn
Teskin bulur ciğerde harâret sirişk ile
Sûz-i dil ile sînede râhat olur füzûn
Ey hûn-i dîde kesme ciğerden ta’allûkun
Mihrin savutma sîneden ey âteş-i derûn
Bir gün bize sa’âdet-i vasl etmedin nasîb
Bizden götür nuhûsetin ey tâli-i zebûn
Ol gamze hancerine uğratmadın bizi
Kes bizden âşnâlığın ey baht-i vâj-gûn
Ey çerh kıl Fuzûlî’nin ahından ihtirâz
Kim bir gün etmeye yedi tâkını ser-nigûn
Vezin: 
Mefûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün
Osmanlıca: 

Toprakden götür meni, ey eşki-lalegun!
Başimden etme sayeni kem, ey hübabi-hun! 
El te’nesinden isterem ol kuye getmeyim,
Öz ihtiyarım ile meni koyma, ey cünun! 
Teskin bulur cigerde heraret sirişk ile,
Suzi-dil ile sinede rahet olur füzun. 
Ey huni-dide, kesme cigerden teellükün,
Mehrin savutma sineden, ey ateşi-derun! 
Bir gün bize seadeti-vesl etmedin nesib,
Bizden götür nühusetin, ey talei-zebun! 
Ol kemze hencerine bir uğratmadın bizi,
Kes bizden aşinalığın, ey behti-vajigun! 
Ey çerh, kıl Füzulinin ahından ehtiraz
Kim, bir gün etmeye yedi takini sernigun.