Gazel 232

Metin: 
Dost bî-pervâ felek bî-rahm devran bî-sükun
Derd çok hem-derd yok düşmen kavî tâli zebûn
Sâye-i ümmîd zâ’il âf-tâb-i şevk germ
Rütbe-i idbâr âlî pâye-i tedbir dûn
Akl dûn-himmet sadâ-yi ta’ne yer yerden bülend
Baht kem-şefkat belâ-yi aşk gün günden füzûn
Ben garib ü râh-i mülk-i vasl pür teşviş ü mekr
Ben harîf-i sâde-levh ü dehr pür nakş-i füsun
Her sehî-kad cilvesi bir seyl-i tûfan-i belâ
Her hilâl-ebrû kaşı bir ser-hat-i meşk-i cünun
Yelde berg-i lâle tek temkîn-i dâniş bî-sebât
Suda aks-i serv tek te’sîr-i devlet vâj-gûn
Ser-had-i matlûb pür mihnet tarîk-i imtihân
Menzîl-i maksûd pür âsib râh-i âzmûn
Şâhid-i maksad nevâ-yi çeng tek perde-nişîn
Sâgar-i işret habâb-i sâf-i sahbâ tek nigûn
Tefrîka hasıl tarîk-i mülk-i cem’iyyet mahûf
Âh bilmen n’eyleyem yok bir muvâfık reh-nümûn
Çehre-i zerdin Fuzûlî’nin tutuptur eşk-i âl
Gör ana ne rengler geçmiş sipihr-i nil-gûn
Vezin: 
Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Osmanlıca: 

Dust biperva, felek birehm, devran bisükun,
Derd çoh, hemderd yoh, düşmen kevi, tale’ zebun. 
Sayeyi-ümmid zail, afitabi-şevk germ,
Rütbeyi-idbar ali, payeyi-tedbir dun. 
Ekl dunhimmet, sedayi-te’ne yer-yerden bülend,
Beht kemşefket, belayi-eşk gün-günden füzun. 
Men keribi-mülkü rahi-vesl pürteşvişü mekr,
Men herifi-sadelevhü dehr pürnekşü füsun. 
Her sehiked cilvesi, bir seyli-tufani-bela,
Her hilalebru kaşı bir serheti-meşki-cünun. 
Yelde bergi-lale tek, temkini-daniş bisebat,
Suda eksi-serv tek, te’siri-devlet vajigun. 
Serhedi-metlube pür möhnet teriki-imtehan,
Menzili-meksude pürasib rahi-azimun. 
Şahidi-meksed nevayi-çeng tek perdenişin,
Sağeri-işret hübabi-safi-sehba tek nigun. 
Tefrike hasil, teriki-mülki-cem’iyyet mehuf,
Ah, bilmen neyleyim, yoh bir müvafik rehnümun. 
Çöhreyi-zerdin Füzulinin tutubdur eşki-al,
Gör ona ne rengler çekmiş sipehri-nilgun.