Gazel 234

Metin: 
Bâr-i mihnetten nihâl-i kâmetin ham olmasın
Başımızdan sâye-i serv-kadin kem olmasın
Görmesem ruhsâr ü kadd ü çeşm ü lâ’lin dem-be-dem
Ömr bir an bir zaman bir lâhza bir dem olmasın
Gerd-i râhın azm-i gerdûn etti kim bu kadr ile
Şöhre-i âlem hemîn İsî-i Meryem olmasın
İltimâs ettin sabâdan tûtiyâ çektirmeğe
Ağlama ey göz gubâr-i der-gehi nem olmasın
Sen tek âfet geldiğin bilmişti kim Hak’tan melek
İltimâs eylerdi kim âlemde âdem olmasın
Der imiş zâhid ki olmak aybdır rüsvâ-yi aşk
Bu sözü fâş etmesin rüsvâ-yi âlem olmasın
Ey Fuzûlî zevk-i derd-i aşka noksan hayfdır
İhtiyât et penbe-i dâğında merhem olmasın
Vezin: 
Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Osmanlıca: 

Bari-möhnetden nihali-kametin hem olmasın,
Başımızdan sayeyi-servi-kedin kem olmasın. 
Hasilim rühsarü le’lü çeşmü kemzen olmasa,
Ömr bir an, bir nefes, bir lehze, bir dem olmasın! 
Gerdi-rahin ezmi-gerdun etdi kim, bu kedr ile,
Şöhreyi-alem hemin Isayi-Meryem olmasın. 
Iltimas etdim sebaden tutiya çekdirmeye,
Ağılama, ey göz, kübari-dergehi nem olmasın. 
Sen tek afet geldigin bilmişdi kim, hekden melek
Iltimas eylerdi kim, alemde Adem olmasın. 
Der imiş zahid ki, olmak eybdir rüsvayi-eşk,
Bu sözü faş etmesin, rüsvayi-alem olmasın. 
Ey Füzuli, zevki-derdi-eşke nöksan heyfdir,
Ehtiyat et, penbeyi-dağinde merhem olmasın.