Gazel 237

Metin: 
Gör şirişkim şeb-i hicran deme kim kandır bu
Zerre zerre şerer-i âteş-i hicrandır bu
Sanmanız kanlı döğün sine delip baş çekmiş
Şu’le-i âteş-i âh-i dil-i sûzandır bu
Kesme ümmîd gönül başına çizginmekten
Ola nâ-geh düşe fırsat ele devrândır bu
Dem-be-dem cânımı ey derd ü belâ incitmen
Lûtf edin bir iki dem kim size mihmândır bu
Ne yakarsın okun ey âteş-i dil vasl günü
Bize hicrân gecesi şem’-i şem-istândır
Gönül ister ala bir bû ser-i zülfünden lik
Vermeden cân diler almak sanır âsândır bu
Dün demişsin ki Fuzûlî bana kurbân olsun
Sana kurbân olayım yine ne ihsandır bu
Vezin: 
Fe’ilâtün (fâ’ilâtün) fe’ilâtün fe’ilâtün fa’ilün
Osmanlıca: 

Gör sirişkim şebi-hicran, deme kim, kandır bu,
Zerre-zerre şereri-ateşi-hicrandır bu. 
Sanmanız kanlı dügün, sine delüb, baş çekmiş,
Şö’leyi-ateşi-ahi-dili-suzandır bu. 
Kesme ümmid, könül, başına cizginmekden,
Ola nageh düşe fürset ele, devrandır bu. 
Dembedem canımı, ey derdü bela, incitmin!
Lütf edin bir-iki dem kim, size mehmandır bu. 
Ne yakırsan ohun, ey ateşi-dil, vesl günü,
Bize hicran gecesi şem’i-şebistandır bu. 
Könül ister ala bir bu seri-zülfünden, leyk,
Vermeden can diler almak, sanır asandır bu. 
Dün demişsen ki, Füzuli mene kurban olsun!
Sene kurban olayım, yene ne ehsandır bu.