Gazel 238

Metin: 
Nihâl-i derdir Mecnûn yer etmiş sâyesin âhû
Başında kuş yuvası börk ayağında selâsil su
Bana Zâl-i felek çektirdi ol mûy-miyan cevrin
Görün bir târ-i mûyu nice ejder etmiş ol câdû
Olur meyl-i dil efzûn âsitânın taşına her dem
Egerçi resmdir yastıktan ikrâh eylemek sayru
Terahhum kıl bükülmüş kaddimevehm eyle âhımdan
Sakın çıkmaya nâ-geh yaydan ol ok ey kemân-ebrû
Nedir dedim ruh-i sâfında aks-i merdüm-i çeşmim
Dedi gelmiş gemiyle Rûm’a derya kat’edip Hindû
Kaşın yayı firâkından hadengin kimi inceldim
Nice bir çektirir aşkın bana zulmün ne gücdür bu
Fuzûlî ayrı düştük yârdan sabr etmeğe yer yok
Düşüp sahrâya efân edelim sen ayru ben ayru
Vezin: 
Mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün
Osmanlıca: 

Nihali-derddir Mecnun, yer etmiş sayesin ahu,
Başında kuş kanadı berg, eyağinde selasil su. 
Mene zali-felek çekdirdi ol muyi-miyan cevrün,
Görün bir tari-muyi nece ejder etmiş ol cadu. 
Olur meyli-dil efzun asitanın daşına her dem,
Egerçi resmdir yasdıkdan ikrah eylemek sayru. 
Terehhüm kıl bükülmüş keddime, vehm eyle ahimden,
Sakın çıhmaye nageh yayden ol oh, ey kemanebru. 
Nedir, – dedim, rühi-safinde eksi-merdümi-çeşmim?
Dedi: gelmiş gemile Rume, derya ket’ edib, hindu. 
Kaşın yayı ferağinden hedengin kimi inceldim,
Nece bir çekdirer eşkin mene zülmün, ne gücdür bu? 
Füzuli, ayrı düşdün yarden, sebr etmeye yer yoh
Düşüb sehraye efğan edelim sen ayru, men ayru.