Gazel 24

Metin: 
Ey nâvek-i şevkin siperi sîne-i ahbâb
Zülfün hamı erbâb-i vefâ saydına kullâb
Mihrâbda şekl-i ham-i ebrû-yi lâtîfin
Vâcib bu cihetten kamuya secde-i mihrâb
Sûzum der idim şem’ sana eyleye rûşen
Nezzâre-i ruhsârına yok şem de hem tâb
Hur-şîd-i cemâlinden ol ay saldı nikâbın
Subh oldu dur ey baht nedir bunca şeker hâb
Dün subh yetirdim feleğe mevc-i sirişkim
Gark etti felek üzre olan ençümü gird-âb
Sâkî meger ol lâ’l sözün der mey-i nâba
Kim düştü ayağına elin öptü mey-i nâb
Cem’iyyet-i esbâba gönül verme Fuzûlî
Kim tefrîkadır hâtıra cem’iyyet-i esbâb
Vezin: 
Mef û lü me fâ î lü me fâ î lü fe û lün
Osmanlıca: 

Ey naveki-şevkin siperi-sineyi-ehbab,
Zülfün hemi erbabi-vefa seydine küllab! 
Mehrabde şekli-hemi-ebruyi-letifin,
Vacib bu cehetden kamuya secdeyi-mehrab. 
Suzim der idim şem’ sana eyleye revşen,
Nezzareyi-rühsarına yoh şem’de hem tab. 
Hurşid cemalından ol ay saldı nikabın,
Sübh oldu, dur ey beht, nedir munca şekerhab? 
Dün sübh yetirdim feleke mevci-sirişkim,
Kerk etdi felek üzre olan encümü girdab. 
Saki meger ol le’l sözün der meyi-nabe
Kim, düşdü eyağine, elin öpdü meyi-nab?! 
Cem’iyyeti-esbabe könül verme, Füzuli
Kim, tefrikedir hatire cem’iyyeti-esbab.