Gazel 242

Metin: 
Su verir her suph-dem göz yaşı tiğ-i ahıma
Kim dökem kanın sipihrin salsa mihrin mâhıma
Şem-i ruhsârın odu kıldı beni âteş-gâhıma
Çâk-i sinemden temâşâ eyle âteş-gâhıma
Tûtiyâ tek çeşm-i erbâb-i nazardır menzilim
Gerçi hâk-i reh-güzârım dide-i bed-hâhıma
Gam kimi öldürse kanlı tek kaçar benden yana
Şâh-i derdim ilticâ eyler ulüvv-i câhima
Bir fakirim durmasın kimse bana ta’zim için
Kanda gitsem ey gözüm su sep gubâr-i râhıma
Gâfilim sırr-i leb-i cân-perverinden tâ hatın
Konduruptur gerd mir’ât-i dil-i âgâhıma
Ey Fuzûlî yâre dönderdim yüzüm âğyârdam
Hasmı çok gördüm sığındım sıdk ile Allâh’ıma
Vezin: 
Fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün
Osmanlıca: 

Su verer her sübhdem göz yaşı tiği-ahime
Kim, tökem kanın sipehrin, salsa mehrin mahime. 
Şem’i-rühsarın odu kıldı meni ateşperest,
Çaki-sinemden temaşa eyle ateşgahime. 
Kem kimi öldürse, kanlı tek kaçar menden yana,
Şahi-derdem, iltica eyler ülüvvi-cahime. 
Tutiya tek çeşmi-erbabi-nezerdir menzilim,
Gerçi haki-rehgüzarem dideyi-bedhahime. 
Bir fekirem durmasın kimse mene te’zim üçün,
Kanda getsem, ey gözüm, su sep kübari-rahime. 
Kafilem sirri-lebi-canperverinden ta hetin,
Kondurubdur gerd mir’ati-dili-agahime. 
Ey Füzuli, yare dönderdim üzüm eğyarden,
Hesmi çoh gördüm, sığındım sidkile Allahime.