Gazel 247

Metin: 
Mushaf demek hatâdır ol safha-i cemâle
Bu bir kitâp sözüdür fehm eden ehl-i hâle
Ruhsâre nokta olmak resm-i hat olmasaydı
Düşmezdi menzil etmek ruhsârın üzre hâle
Hayrân-i mâh-i ruyun hur-şîde mihr salmaz
Müştâk-i tâk-i ebrin eksik bakar hilâle
Kondurdu gerd hattın âyine-i murada
Kufl urdu akd-i zülfün gencîne-i visâle
Devrân bana kalem tek sevdâ kapısın açtı
Tâ kaddimi gamından dönderdi za’f nâle
Rem-i vefa Fuzûlî senden kemâle yetmiş
Hoş kâmil-i zamansın ahsent bu kemâle
Vezin: 
Mef’ûlü fâ’ilâtün mef’ûlü fâ’ilâtün
Osmanlıca: 

Müshef demek hetadır ol sefheyi-cemale,
Bu bir kitab sözdür, fehm eden ehli-hale. 
Rühsare nökte koymak resmi-het olmasaydı,
Düşmezdi menzil etmek rühsarın üzre hale. 
Heyrani-mahi-ruyin hurşide mehr salmaz,
Müştaki-taki-ebrun eksik bahar hilale. 
Kondurdu gerd hettin ayineyi-murade,
Kıfl urdu ikdi-zülfün gencineyi-vüsale. 
Devran mene kelem tek sevda kapısın açdı,
Ta keddimi keminden dönderdi ze’f nale. 
Resmi-vefa, Füzuli, senden kemale yetmiş,
Hoş kamili-zamansan, ehsente bu kemale.