Gazel 249

Metin: 
Bâğa bir bülbüle arz-i gül-i ruhsâr eyle
Yık gülün ırzını bülbül gözüne hâr eyle
Bâğ şahidlerine zülf ile çeşmin göter
Sünbülü der-hm edip nergisi bîmâr eyler
Gonceye lâf-i letâfette ağız açtırma
Lâhza lâhza anı şerm-ende-i güftâr eyle
Serve âzâdlık ismiyle yaraşmaz yürümek
Anı hem şive-i reftâra giriftâr eyle
Dâr-i dünyânı gönül cehd kılıp terk edegör
Hâb-i gaflette iken özünü bîdâr eyle
Ey ciğer zahmı ağız açma hadengin göricek
Yetene râz-i nihânım yeter ihzâr eyle
Kes Fuzûlî tama’ın gayrı temannâlardan
Kanda olsan taleb-i devlet-i dîdâr eyle
Vezin: 
Fê’ilâtün (fâ’ilâtün) fê’ilâtün fê’ilâtün fê’ilün (fâ’ilün)
Osmanlıca: 

Bağe gir, bülbüle erzi-güli-rühsar eyle,
Yığ gülün irzini, bülbül gözüne har eyle. 
Bağ şahidlerine zülf ile çeşmin göster,
Sünbülü derhem edib, nergisi bimar eyle. 
Könçeye lafi-letafetde ağız açdırma,
Lehze-lehze onu şermendeyi-göftar eyle. 
Serve azadelik ismile yaraşmaz yürümek,
Onu hem şiveyi-reftare giriftar eyle. 
Dari-dünyanı, könül, cehd kılıb, terk ede gör,
Habi-kefletde iken özünü bidar eyle. 
A ciger zehmi, ağız açma hedengin görüben,
Yetene razi-nihanım, yeter, izhar eyle. 
Kes, Füzuli, temein keyr temennalerden,
Kanda olsan telebi-devleti-didar eyle.