Gazel 254

Metin: 
Batalı kana okun dîde-i giryân içre
Bir eliftir sanasın kim yazılır kan içre
Yeridir sine-i sûzânıma gül-han deseler
Ancak kim yandı okun sine-i sûzân içre
Cânı ten içre ne saklardım eger bilseydim
Ki değil gizli gam-i lâ’l-i lebin cân içre
Alagör oklarını dîdelerimden ey dil
Hayfdır olmaya nâ-geh yite müjgân içre
Çâk gönlüm yaresinde yaraşır peykânın
Ikd-i şeb-nem hoş olur gonce-i handân içre
Kaddine serv demiş goncelerin ta’nından
Duramaz bâd-i sabâ hiç gül-istân içre
Ey Fuzûlî kime sûz-i dilimi şerh edeyim
Yok benim kimi yanan âteş-i hicrân içre
Vezin: 
Fe’ilâtün/ fe’ilâtün/ fe’ilâtün/ fa’lün
Osmanlıca: 

Batalı kane ohun dideyi-giryan içre,
Bir elifdir sanasan kim, yazılır kan içre. 
Yeridir sineyi-suzanıma külhen deseler,
Bes ki, yanmışdır ohun sineyi-suzan içre. 
Canı ten içre ne sahlardım eger bilse idim
Ki, degil gizli kemi-le’li-lebin can içre. 
Ala ger ohlarını didelerimden, ey dil,
Heyfdir, olmaya nageh ite müjgan içre. 
Çak könlüm arasında yaraşır peykanın,
Ikdi-şebnem hoş olur könçeyi-hendan içre. 
Keddine serv demiş, könçelerin te’ninden,
Duramaz badi-seba hiç gülüstan içre. 
Ey Füzuli, kime suzi-dilimi şerh kılım,
Yoh menim kimi yanan ateşi-hicran içre.