Gazel 255

Metin: 
Hoştur ey gün tâli’in kim düştün ol hak-i dere
Ehl-i devlet dâmenin tuttun yetersin bir yere
Dâme düşmüş bir şikârim ki adem sahrâsına
Menzilimden her taraf açmış ecel bin pencere
Lâ’lin etrâfında hattından gönül iymin değil
İ’timad olmaz yeni imâna gelmiş kâfere
Hat ne hâcet ehl-i dil kaydına ruhsârın yeter
Âlemi tutmakta gün muhtâc olur mu leşkere
Sâye saldın suya serv-i nâzı reşk öldürdü kim
Ben durarken devlet-i vaslın ne nisbet âhere
Başta her tîğ aşk odundan bir tütündür kim çıkar
Çizginen başım belâ bezminde benzer micmere
Ey Fuzûlî bende râhat koymadı şeydâ gönül
İsterim ki kurtulam andan verem bir dil-bere
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Hoşdur, ey gün, talein kim, düşdün ol haki-dere,
Ehli-devlet damenin tutdun, yetersen bir yere. 
Dame düşmüş bir şikarem kim, edem sehrasına,
Menzilimden her teref açmış ecel min pencere. 
Le’lin etrafında hettinden könül eymen degil,
E’timad olmaz yeni imane gelmiş kafere. 
Het ne hacet, ehli-dil keydine rühsarın yeter,
Alemi tutmakda gün möhtac olurmu leşkere? 
Saye saldın suye, servi-nazi reşk öldürdü kim,
Men dururken, devleti-veslin ne nisbet ahere? 
Başda her tük, eşk odundan bir tütündür kim, çıhar,
Cizginen başım bela bezminde benzer mecmere. 
Ey Füzuli, mende rahet koymadı şeyda könül,
Isterem kim, kurtulam ondan, verem bir dilbere.