Gazel 258

Metin: 
Ey dil-i ser-geşte vü şikeste vü vâlih
Salli ve sellim ale’n-nebiyyi ve âlih
Na’t-i nebi’dir kemâl-i akl nişânı
Fâte bi mâ şâa min sıfatı kemâlih
Dâğ-i fırâkına ihtimâl ne mümkin
Ahrakani nâru iştiyâki visâlih
Zikri ile hoş geçir hemîşe zamânın
Müftekiren fi cemâlihi ve celâlih
Eyle hayâl-i rûhun nazarda tasavvur
Vaktebese’n-nûri min şuâi cemâlih
Marzî vü meşkûrdur cemî’i fi’âli
Ahsene men hassahu cemîu hisâlih
Tâbi’i olmaktadır necât Fuzûlî
Yesserekallahu tâbian lifiâlih
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fa’
Osmanlıca: 

Ey dili-sergeştevü şikesteyi-valeh!
Selli ve sellim elen-nebiyye ve aleh!1 
Ne’ti-nebidir kemali-ekl nişani,
Fe’ti bima şa’e min sifati-kemaleh. 
Daği-ferakine ehtimal ve mümkin,
Ehrekeni nari-iştiyaki-vüsaleh. 
Zikri ile hoş keçir hemişe zamanın,
Müftekiren fi cemalihi ve celaleh. 
Eyle heyali-rühün nezerde tesevvür,
Vektebisin-nure min şü’ai-cemaleh. 
Merziyü meşkurdur cem’i-fiali,
Ehsenu min hissetin cemi’ü hisaleh. 
Tabe’i olmakdadır necat, Füzuli,
Yesserekellahu tabien li fi’aleh.