Gazel 260

Metin: 
Gördüm ol hur-şîd hüsnün ihtiyârım kalmadı
Sâye tek bir yerde durmağa karârım kalmadı
Bir gün olmaz tal’atın görmek müyesser âh kim
Zerrece ol gül yanında i’tibârım kalmadı
Pâk kıldı sûretimden za’f dehr âyinesin
Öyle mahv oldım ki bir zerre gubârım kalmadı
Gam günü hem-demlerim gark oldular göz yaşıma
Silmeğe göz yaşımı bir gam-güsârım kalmadı
Rüzgârım hoş geçerdi âh kim devran dönüp
Oldu ahvâlim harâb ol rüzgarım kalmadı
Râh-i aşk içre bana ancak fenâ maksûd idi
Şükr kim maksûda yettim intizârım kalmadı
Ey Fuzûlî il kamu ağyârım oldu yâr için
Sûz-i dilden gayrı bir dil-sûz yârım kalmadı
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fa’ilatün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Gördüm ol hurşidi-hüsnün, ihtiyarım kalmadı,
Saye tek bir yerde durmağa kerarım kalmadı. 
Bir gün olmaz tel’etin görmek müyesser, ah kim,
Zerrece ol gül yanında e’tibarım kalmadı. 
Pak kıldı suretimden ze’f dehr ayinesin,
Öyle mehv oldum ki, bir zerre kübarım kalmadı. 
Kem günü hemdemlerim kerk oldular göz yaşine,
Silmeye göz yaşimi bir kemküsarım kalmadı. 
Ruzigarım hoş keçirdi, ah kim, devran dönüb,
Oldu ehvalım herab, ol ruzigarım kalmadı. 
Rahi-eşk içre mene ancak fena meksud idi,
Şükr kim, meksude yetdim, intizarım kalmadı. 
Ey Füzuli, el kamu eğyarım oldu yar üçün,
Suzi-dilden keyri bir dilsuz yarım kalmadı.