Gazel 264

Metin: 
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yanndı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı
Kamu bîmârına cânân devâ-yi derd eder ihsân
Niçin kılmaz bana dermân beni bîmâr sanmaz mı
Gamım pinhân tutardım ben dediler yâre kıl rûşen
Desem ol bi-vefâ bilmen inanır mı inanmaz mı
Şeb-i hicrân yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyadır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı
Gül-i ruhsârına karşu gözümden kanlı akar su
Habibim fasl-i güldür bu akar sular bulanmaz mı
Değildim ben sana mâ’il sen ettin aklımı zâ’il
Bana ta’n eyleyen gâfil seni görgeç utanmaz mı
Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
Vezin: 
Mefâ’îlün/ mefâ’îlün/ mefâ’îlün/ mefâ’îlün

Osmanlıca: 

Meni candan usandırdı, cefaden yar usanmazmı?
Felekler yandı ahimden, muradım şem’i yanmazmı? 
Kamu bimarine canan devayi-derd eder ehsan,
Neçün kılmaz mene derman, meni bimar sanmazmı? 
Kemim pünhan tutardım men, dediler yare kıl revşen,
Desem, ol bivefa bilmen, inanarmı, inanmazmı? 
Şebi-hicran yanar canım, töker kan çeşmi-giryanım,
Oyadar helki efkanım, kara behtim oyanmazmı? 
Güli-rühsarine karşu gözümden kanlı ahar su,
Hebibim, fesli-güldür bu, ahar sular bulanmazmı? 
Degildim men sene mail, sen etdin eklimi zail,
Mene te’n eyleyen kafil seni görgec utanmazmı? 
Füzuli rindü şeydadır, hemişe helke rüsvadır,
Sorun kim, bu ne sevdadır, bu sevdaden usanmazmı?