Gazel 265

Metin: 
Âyine sever candan ruhsâre-i cânânı
Bir gâyete yetmiş kim ayrılsa çıkar cânı
Feryâd ki aks oldu ol kim göreyim derdim
Âyine-i ruhsârın levh-i dil-i hayrânı
Ol çâh-i zenahdâna derdim vereyim gönlüm
Gönlümde görür oldum ol çâh-i zenahdânı
Âzâdlerin gönlün cem’ etmiş iken gaflet
Depretme sabâ bi’llâh ol zülf-i perişânı
Yâre gam-i pinhânın izhâr edebilmezdim
Şâdım ki revân oldu gözden ciğerim kanı
Derd ü gam-i pinhânım fehm etti el âhımdan
Yüz âh ki fâş etti derd ü gam-i pinhânı
Hicrân gecesin görgeç dûzah elemin bildim
Kim rûz-i kıyâmettir yârın şeb-i hicrânı
Candan geçeli buldum râhat gam-i âlemden
Hoş hikmetle buldum ol derde bu dermânı
Yâ rab ne sebebdendir kim hiç eser kılmaz
Dil-dâre Fuzûlî’nin feryâd ile efgânı
Vezin: 
Mef’ûlü/ mefâ’îlün/ mef’ûlü/ mefâ’îlün
Osmanlıca: 

Ayine sever candan rühsareyi-canani,
Bir kayete yetmiş kim, ayrılsa çıhar cani. 
Feryad ki, eks oldu ol kim göreyim derdim,
Ayineyi-rühsarın levhi-dili-heyrani. 
Ol çahi-zenehdanda derdim görerem könlüm,
Könlümde görer oldum ol çahi-zenehdani. 
Azadelerin könlün cem’ etmiş iken keflet,
Tepretme seba, billah, ol zülfi-perişani. 
Yare kemi-pünhanım izhar ede bilmezdim,
Şadem ki, revan oldu gözden cigerim kani. 
Derdü kemi-pünhanim fehm etdi el ahimden,
Yüz ah ki, faş oldu derdü kemi-pünhani. 
Hicran gecesi görgec duzeh elemin, bildim
Kim, ruzi-kiyametdir yarın şebi-hicrani. 
Candan keçeli buldum rahet kemi-alemden,
Hoş hikmet ile buldum ol derde bu dermani. 
Yareb, ne sebebdendir kim, hiç eser kılmaz
Dildare Füzulinin feryad ile efğani.