Gazel 266

Metin: 
Mübeddel kılmağa subh-i visâle şâm-i hicrânı
Benim âhım alıptır subh ü şâm çerh dâmânı
Gözüm yaşına hem-reng olduğıyçün keşf-i râzımda
Basarken bağrıma düştü gözümden bağrımın kanı
Dil-i pür-hun mudur sinemde yâ ol kaşları yanın
Çekilmiş nâveki cismimde kalmış kanlı peykânı
Yüzün görmek temennâsındayım ammâ budur müşkil
Ki dem düştükçe açtırmaz bana göz eşk tuğyânı
Dedin ey Hızr benzer yâr lâ’li Âb-i Hayvân’a
Bu ta’zîm ile toprakdan götürdüm Âb-i Hayvân’ı
Nisâr-i hâk-i pâyın lâyıkı bir gevher isterdim
Kamu gözden geçirdim katre katre eşk-i galtânı
Fuzûlî’nin yeter aşkına inkâr eyle ey gerdûn
Güvâh-i hâl yetmez mi sana feryâd ü efgânı
Vezin: 
Mefâ’îlün/ mefâ’îlün/ mefâ’îlün/ mefâ’îlün
Osmanlıca: 

Mübeddel kılmağa sübhi-vüsale şami-hicrani,
Menim ahim elidir sübhü şam çerh damani. 
Gözüm yaşile hemreng olduğiçün keşfi-razında,
Basırken bağrıma, düşdü gözümden bağrımın kani. 
Dili-pürhunmudur sinemde, ya ol kaşları yayın
Çekilmiş naveki, cismimde kalmış kanlı peykani? 
Üzün görmek temennasindeyem, emma budur müşkül
Ki, dem düşdükce açdırmaz mene göz eşk tüğyani. 
Dedin, ey hizr, benzer yar le’li abi-heyvane,
Bu te’zim ile toprakdan götürdün abi-heyvani. 
Nisari-haki-payin layiki bir gevher isterdim,
Kamu gözden keçirdim ketre-ketre eşki-keltani. 
Füzulinin yeter eşkine inkar eyle, ey gerdun!
Güvahi-hal yetmezmi sene feryadü efğani?