Gazel 270

Metin: 
Revâcın nakd-i peykânınla bulmuş hüsn bâzârı
Geçer nakdin eger bin Yûsuf’un olsan harîdârı
Meger devr-i ruhun tarhın çeker gül safhası üzre
Kim olmuş gevger-efşan bülbülün pergâr-i minkârı
Çeker bün dâ’ire çevremde hırz için sirişkimden
Hamide kadimdin bi-hûde çizginmez bu pergârı
Geçer nâlem felekten ham kadimni çenge benzetmen
Ki çıkmaz perdeden çengin sadâ-yi nâle vü zârı
Yeni aydan felek sathında bin kâleb düzüp bozmuş
Verince kaşların tâkına sûret sun’ mi’mârı
Sanemler hidmetin tâ’at bilen rind ecrsiz kalmaz
Kılar bin rişte-i tesbih işin her târ-i zünnârı
Fuzûli’ni dehânın hayreti bir derde salmış kim
Ne pinhân etmeği mümkindir ol derdin ne izhârı
Vezin: 
mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün
Osmanlıca: 

Revacın nekdi-peykanınla bulmuş hüsn bazari,
Keçer nekdin eger min Yusifin olsan heridari. 
Meger devri-rühün terhin çeker gül sefhesi üzre
Kim, olmuş gevherefşan bülbülün pergar minkari. 
Çeker min daire çevremde hirz üçün sirişkimden,
Hemide keddimin bihude cizginmez bu pergari. 
Keçer nalem felekden, hem kedimi çenge benzetmin
Ki, çıhmaz perdeden çengin sedayi-naleyi-zari. 
Yeni aydan felek sethinde min kalib düzüb-pozmuş,
Verince kaşların takine suret sün’ me’mari. 
Senemler hidmetin taet bilen rind ecrsiz kalmaz,
Kılar min rişteyi-tesbih işin her tari-zünnari. 
Füzulini dehanın hesreti bir derde salmış kim,
Ne pünhan etmeyi mümkündür ol derdin, ne izhari.