Gazel 274

Metin: 
Göz karesi eşk-i gül-gûnumda hâlin sadkası
Eşk-i gül-gûnum gül-i ruhsâr-i âlin sadkası
Dûd-i âhımdan kararmış zâr ü ser-gerdan tenim
Âteşin ruhsâr üze müşgin hilâlin sadkası
Şevk-i valsın yandıran nâkış vüdûdum mâh tek
Zerre zerre âf-tâb-i bî-zevâlin sadkası
Âşyan-i tende murg-i rûhu etmen terbiyet
Olmasa pervâne tek şem-i cemâlin sadkası
Hecrine başım fedâ olsun ki cânım mânend ola
Yüz ana mânend hüsn-i bî-misâlin sadkası
Afv eder hidmette her noksânımız pîr-i muğân
Ey Fuzûlî cânımız ehl-i kemâlin sadkası
Vezin: 
fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Osmanlıca: 

Göz karası eşki-gülgunimde halın sedkesi,
Eşki-gülgunim güli-rühsari-alın sedkesi. 
Dudi-ahimden kararmış zarü sergerdan tenim,
Ateşin rühsar üze mişkin hilalın sedkesi. 
Şevki-veslin yandıran nakis vücudum, mah tek
Zerre-zerre afitabi-bizevalın sedkesi. 
Aşiyani-tende mürği-ruhi etmen terbiyet,
Olmasa pervane tek şem’i-cemalın sedkesi. 
Hicrane başım feda olsun ki, canım almadın,
Etdim ahir müjdeyi-zevki-vüsalın sedkesi. 
Yusifi-gümgeşte kimdir kim, sana manend ola?
Yüz ona manend hüsni-bimisalın sedkesi. 
Efv eder hidmetde her nöksanımız piri-müğan,
Ey Füzuli, canımız ehli-kemalın sedkesi.