Gazel 276

Metin: 
Tereşşuh kabrimin taşından etmiş çeşmimin yaşı
Hayâl eyler gören kim lâ’ldendir kabrimin taşı
Ne zibâsın ki sûret bağlamaz tasvîr-i ruhsârın
Tahayyür sûret eyler sûretin çekdükde nakkâşı
N’ola gird-âb-i gam dersem men-i ser-geşte dünyâya
Sanır kim çizginir âlem kimin kim çizginir başı
Sipihr-i pür-kevâkibden değil derde devâ mümkin
Hayâl etmen vere tiryâk-i zehr-i gam bu haşhâşı
Bakâsı mümkin olmaz olsa ger divâr-i ömründe
Meh ü hur-şîdden hışt-i binâ eflâkten kâşî
Veriri emvâta ihyâ bâde gûyâ kim çıkıp her dün
Salar feyz-i Mesihâ bâdeye hum-hâne huffâşı
Fuzûli’ni reh-i aşkında eşk ü âh eder rüsvâ
Belâdır her kimin bir yolda gammâz olsa yoldaşı
Vezin: 
mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün
Osmanlıca: 

Tereşşüh kebrimin daşından etmiş çeşmimin yaşi,
Heyal eyler gören kim, le’ldendir kebrimin daşi. 
Ne zibasen ki, suret bağılamaz tesviri-rühsarın,
Teheyyür suret eyler, suretin çekdikce nekkaşi. 
Nola girdabi-kem derse, dili-sergeşte dünyaye,
Sanır kim, cizginir alem, kimin kim, cizginir başi. 
Sipehri-pürkevakibden degil derde deva mümkün,
Heyal etmen vere tiryaki-zehri-kem, bu heşhaşi. 
Bekasi mümkün olmaz, olsa ger divari-ömründe
Mehü hurşidden hiştü bina, eflakden kaşi. 
Verer emvate ehya bade, guya kim, çıhıb her dün,
Salır feyzi-Mesiha badeye hümhane heffaşi. 
Füzulini rehi-eşkinde eşkü ah eder rüsva,
Beladır, her kimin bir yolda kemmaz olsa yoldaşi.