Gazel 28

Metin: 
Rûzgârım buldu devrân-ı felekten inkilâb
Kan içer oldum ayağın çekti bezminden şarâb
Şu’le-i âh ile yandırdım dil-i ser-geşteni
Bir od oldum çizginen çevremde olmaz mı kebâb
Lâ’lin ile bâde bahş etmiş zihî güm-râhlık
Oldu vâcib eylemek ol bî-edebden ictinâb
Vermez oldu yol visâle pîç-i zülfün âh kim
Rişte-i tedbîrden devrân-i kec-rev açtı tâb
Olmadı ol mâha rûşen yandığım hicran günü
Yandığın şeb tâ seher şem in ne bilsin âf-tâb
Göz ki peykânın hayâliyle saçar her yan sirişk
Bir sadeftir katre-i bârânı eyler dürr-i nâb
Oldu ebr-i dûd-i âhım perde-i ruhsâr-i mâh
Âh kim almaz cemâlinden henüz ol meh nikâb
Kesmedi benden ser-i kûyunda âzârın rakip
Ey Fuzûlî nişe cennet içre yok derler azâb
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Ruzigarım buldu devrani-felekden inkilab,
Kan içer oldum, eyağın çekdi bezmimden şerab. 
Şö’leyi-ah ile yandırdım dili-sergeşteyi,
Bir od oldum, cizginen çevremde olmazmı kebab? 
Le’lin ile bade behs etmiş, zehi gümrahlık,
Oldu vacib eylemek ol biedebden ictinab. 
Vermez oldu yol vüsale piçi-zülfün, ah, kim,
Rişteyi-tedbirden devrani-kecrov açdı tab. 
Olmadı ol mahe revşen yandığm hicran günü,
Yandığın şeb ta seher şem’in ne bilsin afitab. 
Göz ki, peykanın kapub, gögden saçar her yan sirişk,
Bir sedefdir, ketreyi-barani eyler dürri-nab. 
Oldu ebri-dudi-ahim perdeyi-rühsari-mah,
Ah kim, almaz cemalinden henuz ol meh nikab. 
Kesmedi menden seri-kuyinde azarın rekib,
Ey Füzuli, cennet içre nişe yoh, derler ezab?