Gazel 281

Metin: 
Ey hoş ol günler ki ruhsârın bana manzûr idi
Çeşmi ümmîdim çerâğ-i vasldan ğür nûr idi
Kurb şevki âfiyet-bahş-i ten-i bîmâr olup
Vasl zevki râht-efzâ-yi dil-i mehcûr idi
İzzetim şem’i münevver tâli’im azmi kavî
Devletim hükmü revan ayşım evi ma’mûr idi
Dâmen-i ikbâlime gerd-i ta’arruz yetmeyip
Çeşm-i hâsid çihre-i cem’iyyetimden dûr idi
Âdem idim kurb-i der-gâhından bulmuştum kabûl
Menzilim cennet meyim kevser enîsim hûr idi
Baht matlûbum müyesser kılmağa mahkûm olup
Dehr esbâbım müheyyâ kılmağa me’mûr idi
Her du’â kılsam tevakkufsuz olurdu müstecâb
Her temennâ eylesem ihmâlsiz makdûr idi
Hecr vehminden yetirmezdim küdûret gönlüme
Gerçi devrânın muhâlif gezmeği meşhûr idi
N’ola ger salsa Fuzûlî’ni gam-i hicrâne çerh
Vasl eyyâmında ol gâfil iyen mağrûr idi
Vezin: 
fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Osmanlıca: 

Ey hoş ol günler ki, rühsarın mene menzur idi,
Çeşmi-ümmidim çiraği-veslden pürnur idi. 
Kürb şevki afiyetbehşi-teni-bimar idi,
Vesl zevki rahetefzayi-dili-mehcur idi. 
Izzetim şem’i münevver, taleyim ezmi kevi,
Devletim hökmü revan, eyşim evi me’mur idi. 
Dameni-ikbalime gerdi-teerrüz yetmeyib,
Çeşmi-hasid çöhreyi-cem’iyyetimden dur idi. 
Adem idim, kürbi-dergahında bulmuşdum kebul,
Menzilim cennet, meyim kevser, enisim hur idi. 
Beht metlubim müyesser kılmağa mehkum olub,
Dehr esbabim müheyya kılmağa me’mur idi. 
Her dua kılsam, tevekküfsüz olurdu müstecab,
Her temenna eylesem, ehmalsız mekdur idi. 
Hicr vehminden yetirmezdim küduret könlüme,
Gerçi devranın mühalif gezmegi meşhur idi. 
Nola ger salsa Füzulini kemi-hicrane çerh,
Vesl eyyamında ol kafil iken meğrur idi.