Gazel 289

Metin: 
Gönül yetti ecel zevk-i ruh-i dil-dâr yetmez mi
Ağardı müy-i ser sevda-yi zülf-i yar yetmez mi
Yetirdi başını gerdun ayağa bar-i mihnetten
Hayâl-i halka-i gisu-yi anber-bar yetmezmi
Sana yetti ecel peymanesin nüş etmeğe nevbet
Heva-i çeşm-i mest ü gamze-i hun-i har yetmez mi
Yeter oldu kulağa bang-i rihlet dehr bâğından
Ne durmuşsun temâşa-yi gül-i ruhsâr yetmez mi
Yeter cem ‘eyle bâr-i ma’siyet tağyir-i etvâr et
Hayâ kıl yok mudur insâfın ol kim var yetmez mi
Hidâyet menziline yettiler sa’y ile akrânın
Dalâlet içre sen kaldın sana ol âr yetmez mi
Fuzuli deme yetmek menzil-i maksuda müşkildir
Tutan dâmân-i şer’-i Ahmed-i Muhtâr yetmez mi
Vezin: 
Mefa’ilün Mefa’ilün Mefa’ilün Mefa’ilün
Osmanlıca: 

Könül, yetdi ecel, zevki-rühi-dildar yetmezmi?
Ağardı muyi-ser, sevdayi-zülfi-yar yetmezmi? 
Yetirdi başini gerdun eyağe bari-möhnetden,
Heyali-helkeyi-geysuyi-enberbar yetmezmi? 
Sene yetdi ecel peymanesin nuş etmeye nevbet,
Hevayi-çeşmi-mestü kemzeyi-hunhar yetmezmi? 
Yeter oldu kulağe bangi-rehlet dehr bağından,
Ne durmuşsan, temaşayi-güli-rühsar yetmezmi? 
Yeter, cem’ eyle bari-me’siyet, teğyiri-etvar et,
Heya kıl, yohmudur insafın, ol kim var, yetmezmi? 
Hidayet menziline yetdiler se’yile ekranın,
Zelalet içre sen kaldın, sene ol ar yetmezmi? 
Füzuli, deme yetmek menzili-meksude müşküldür,
Tutan damani-şer’i-Ehmedi-Mühtar yetmezmi?