Gazel 290

Metin: 
Ey tegâfül birle her sa’ât kılan şeydâ beni
Vâkıf ol kim öldürür bir gün bu istiğnâ beni
Za’fım elden yaşıran ahvâlimi saklar veli
Nâle-i bi-ihtiyârımdır kılan rüsva beni
Ger beni hun-abe-i eşkim nihân eyler ne sud
Kanda olsam nâle vü zârım kılar peydâ beni
Vâlih-i zevk-i leb-i mey-gün ü çeşm-i mestinim
Sâkiya sanma harâb etmiş mey-i sahbâ beni
Hâli etmiştir beni benden muhabbet dostlar
Ayb kılman görseniz âlemde bi-pervâ beni
Güşe-i mihrâb tutmuştum reh-i zühd ü salâh
Koymadı öz hâlime ol nergis-i şehla beni
Ey fuzuli bir sanem zülfüne gönlüm bağladım
Çekti zencir-i cününa âkıbet sevdâ beni
Vezin: 
Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilün
Osmanlıca: 

Ey teğafül birle her saet kılan şeyda meni,
Vakif ol kim, öldürer bir gün bu istiğına meni. 
Ze’fim elden yaşırıb, ehvalimi sahlar, veli
Naleyi-biihtiyarımdır kılan rüsva meni. 
Ger meni hunabeyi-eşkim nihan eyler, ne sud,
Kanda olsam, möhneti-eşkin kılar peyda meni. 
Valehi-zevki-lebi-meygunü çeşmi-mestinem,
Sakiya, sanma herab etmiş meyü sehba meni. 
Hali etmişdir meni menden mehebbet, dustler,
Eyb kılmın, görseniz alemde biperva meni. 
Guşeyi-mehrabe tutmuşdum rehi-zöhdü selah,
Koymadı öz halime ol nergisi-şehla meni. 
Ey Füzuli, bir senem zülfüne könlüm bağıladım,
Çekdi zenciri-cünune akibet sevda meni.