Gazel 293

Metin: 
Gark-i hûn-âb-i dil etti dide-i giryân beni
Anca kan döktüm ki bu reng ile tuttu kan beni
Her taraf yüz gam helâkim kasdın etmiş Tanrı’çün
Bir dem ey gözden akan hûn-âbe kıl pînhân beni
Yok mecalim özge gûl-ruhsâre sensiz bakmağa
Öyle kim kılmış gamın öz halime hayran beni
Rûz-i vasl ey gün çekip bir tîğ minnet koy bana
Yoksa minnetsiz helâk eyler şeb-i hicrân beni
Penbe-i dâğım nihân etmiş ser-â-ser cismimi
Kim melamet kılmaya her kim görüp uryan beni
Bir meh-i bî-mihreyim mâ’il Fuzûlî yok aceb
Kılsa her yan zerre-nisbet çerh ser-gerden beni
Vezin: 
Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilün
Osmanlıca: 

Kerki-hunabi-dil etdi dideyi-giryan meni,
Onca kan tökdüm ki, bu reng ile tutdu kan meni. 
Her teref yüz kem helakim kesdin etmiş, Tanrıçün
Bir dem ey gözden ahan hunabe, kıl pünhan meni. 
Yoh mecalim özge gülrühsare sensiz bahmağa,
Eylemiş hicri-rühün öz halıma heyran meni. 
Ruzi-hicr, ey gün, çekib bir tiğ, minnet koy mene,
Yohsa minnetsiz helak eyler şebi-hicran meni. 
Kerki-hunab oldu cismi-haksarim, ah, kim,
Dürdveş saldı ayaklare kemi-devran meni. 
Penbeyi-dağim nihan etmiş seraser cismimi
Kim, melamet kılmaya her kim görüb üryan meni. 
Bir mehi-bimehreyem mail, Füzuli, yoh eceb,
Kılsa her yan, zerre nisbet, çerh sergerdan meni.