Gazel 294

Metin: 
Hayret ey büt sûretin gördükde lâ! Eyler beni
Sûret-i hâlim gören sûret hayâl eyler beni
Mihr salmazsan bana rahm eylemezsen bunca kim
Sâye tek sevdâ-yizülfün pây-mâl eyler beni
Zâ’f-i tâlî mâni’-i tevfîk olur her nice kim
İltifâtın ârzû-mend-i visâl eyler beni
Ben gedâ sen şâha yâr olmak yok ammâ n’eyleyim
Ârzû ser-geşte-i fikr-i muhâl eyler beni
Tîr-i gamzen atma kim bağrım deler kanım döker
Akd-i zülfün açma kim âşüfte-hal eyler beni
Dehr vakf etmiş beni nev-res cevanlar aşkına
Her yeten meh-veş esîr-i hatt u hâl eyler beni
Ey Fuzûlî kılmazam terk-i târîk-i aşk kim
Bu fazilet dâhil-i ehl-i kemâl eyler beni
Vezin: 
Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilün
Osmanlıca: 

Heyret, ey büt, suretin gördükde lal eyler meni,
Sureti-halım gören, suret heyal eyler meni. 
Mehr salmazsan mene, rehm eylemezsen bunca kim,
Saye tek sevdayi-zülfün payimal eyler meni. 
Ze’fi-tale’, manei-tovfik olur, her nece kim,
Iltifatın arizumendi-vüsal eyler meni. 
Men geda, sen şahe yar olmak yoh, emma neyleyim,
Arizu sergeşteyi-fikri-mehel eyler meni. 
Tiri-kemzen atma kim, bağrım deler, kanım töker,
Ikdi-zülfün açma kim, aşüftehal eyler meni. 
Dehr vekf etmiş meni nevres cavanlar eşkine,
Her yeten mehveş esiri-hettü hal eyler meni. 
Ey Füzuli, kılmazam terki-teriki-eşk kim,
Bu fezilet dahili-ehli-kemal eyler meni.