Gazel 295

Metin: 
Sanma ki bülbül açar uçmağa bâl ü perini
Gün yakıp anı savurmuş göğe hâkisterini
Gözüm ü yüzüm arasında müjem sedd oldu
Ki özümden su çıkıp yumaya hâk-i derini
Mevc-i eşkim görüp ebruya salar çin ne aceb
Ki suvarmak çıkarır ol kılıcın cevherini
Düştü vasf-i dür-i dendanı ağızdan ağıza
İşitip saldı beyabane deniz gevherini
Göz yüzün gömese kanlar dökülür ah n ‘ola
Fitneni başa müşerref kıla göz manzarını
Reşha-icam bizi tuttu n’ola ger saki
Gele kurtara bizi ala ayağı derini
Oldu nezzaremize cem’Fuzüli etfal
Gel tutalım bu sipah ile cünun kişverini
Vezin: 
Fe i latün Fe i latün Fe i latün Fe ilün (Fâ i lâ tün)
Osmanlıca: 

Sanma kim, bülbül açar uçmağa balü perini,
Gül yakıb onu savurmuş göge hakisterini. 
Gözümü üzüm arasında çeri çekdi müjem
Ki, gözümden su çıhıb yumaya haki-derini. 
Mevci-eşkim görüb, ebruye salır çin, ne eceb
Ki, su urmak çıharır ol kılıcın cevherini. 
Düşdü vesfi-düri-dendani ağızdan ağıza,
Eşidib saldı biyabane deniz gevherini. 
Göz yüzün görmese kanlar töküler, ah, nola,
Fitneyi base, müşerref kıla göz menzerini. 
Reşheyi-cam bizi tutdu, nola ger saki
Gele kurtare bizi, ale eyaği terini. 
Oldu nezzaremize cem’, Füzuli, etfal,
Gel tutalım bu sipah ile cünun kişverini.