Gazel 296

Metin: 
Aldı gül-zar içre su aks-i izar-i âlini
Çekti güller suretin manzur edip timsâlini
Adın etmiş gün alıp bir aks mir’ât-i felek
Subh gösterdükde sen ruhsâr-i ferruh-fâlini
Şerhe bir gün kıldığın bi-dâdı çekmez haşre dek
Ol melek kim yazmak ister nâme-i a’mâlini
Sey l-i hun hâlin hayâliyle bozup göz merdümin
Merdüm etmiş çeşm-i hun-bâre hayâl-i hâlini
Murg-i dil kalmadı kim sayd olmadı bir dem ana
Sâkin et pervâzdan şeh-bâz-i müşgin-bâlini
Koymadı bir kimse cevrin çekmeğe rahm et demi
Men’kıl hun-rizlikten gamze-i kattâlini
Gam günü üstümde senden özge yok ey dud-i âh
Lütf edip benden götürme sâye-i ikbâlini
Ey Fuzüli bes ki gam-nâk oldu ahvâlin soran
Gamdan ölsen hiç kim sormaz dahi ahvâlini
Vezin: 
Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilün
Osmanlıca: 

Aldı gülzar içre su eksi-üzari-alini,
Çekdi güller suretin, menzur edib timsalini. 
Adın etmiş gün, alıb bir eks mir’ati-felek,
Sübh gösterdikde sen rühsari-ferrühfalini. 
Şerhe bir gün kıldığın bidadi çekmez heşredek,
Ol melek kim, yazmak ister nameyi-e’malini. 
Seyli-hun halın heyalile pozub göz merdümün,
Merdüm etmiş çeşmi-hunbare heyali-halini. 
Mürği-dil kalmadı kim, seyd olmadı, ey şuhçeşm,
Sakin et pervazden şehbazi-mişkinbalini. 
Koymadın bir kimse cevrün çekmeye, rehm et demi,
Men’ kıl hunrizlikden kemzeyi-kettalini. 
Kem günü üstümde senden keyri yoh, ey dudi-ah!
Lütf kıl, menden götürme sayeyi-ikbalini. 
Ey Füzuli, bes ki, kemnak oldu ehvalın soran,
Kemden ölsen, hiç kim sormaz dehi ehvalini.