Gazel 31

Metin: 
Subh çekmiş çerhe çalmış taşa tîğin âf-tâb
Zâhir etmiş ol meh-i dellâke ayn-ı intisâb
Dem-be-dem tâhrîk-i tîğinden bulur başlar safâ
Öyle kim su mevc urup zâhir kılar her dem habâb
Her ser-i mûyumda bir baş olsa mûy-i ser kimi
Kesse varın tîg-i hun-rîzinden etmem ictinâb
Keşf-i esrâr-i melâhet cevher-i tîgindedir
Kim alır başlardaki sevdâ cemâlinden hicâb
Tîğ-i câpük-seyrine âhû-yi Çîn dersem n’ola
Seyr kıldıkça döker sahra-yi Çîn’e müşg-i nâb
Mûy-i jûlidemle tîginden ümîdim kesmezem
Ey Fuzûlî hâli olmaz berk-i lâmi’den sehâb
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Sübh çekmiş çerhe, çalmış daşe tiğin afitab,
Zahir etmiş ol mehi-dellake eyni-intisab. 
Dembedem tehriki-tiğinden bulur başlar sefa,
Öyle kim, su mevc urub zahir kılır her dem hübab. 
Her seri-muyimde bir baş olsa muyi-ser kimi,
Kesse varın, tiği-hunrizinden etmen ictinab. 
Keşfi-esrari-melamet cevheri-tiğindedir
Kim, alır başlardakı sevda cemalından nikab. 
Küssesinden başımın kıl kimi incelmiş tenim
Kim, tenimle tiği ortasında başimdir hicab. 
Tiği-çapük seyrine ahuyi-Çin dersem nola,
Seyr kıldıkca töker sehrayi-Çine mişki-nab. 
Muyi-jülidemle tiğinden ümidim kesmezem,
Ey Füzuli, hali olmaz berki-lame’den sehab!