Gazel 34

Metin: 
Derd-i aşkım def’ine zahmet çeker dâ’im tabîb
Şükr kim olmuş ana zahmet bana râhat nasîb
Bir zebândır şerh-i gam takrîrine her berg-i gül
Eylemez bî-hûde gül gördükde efgân andelib
Bilse zevkim vasldan firkatte efzûn olduğun
Vasldan men’im revâ görmezdi reşkinden rakîb
Ta’n-i gaflettir peri-tal’atlere izhâr-i hâl
Sanma kim ahbâb hâlinden olur gâfil habîb
Âh bilmen n’eyleyim kurtulmak olmaz kayddan
Ben harîf-i sâde-dil hûblar cemâli dil-firîb
Şem’ kurbile tefâhur kılma ey pervâne kim
Hırmen-i ömrün köyer berk-i fenâdan an-karib
N’ola ağlarsa Fuzûlî ravza-i kûyun anıp
Lâ-cerem giryân olur kılgaç vatan yâdın garib
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Derdi-eşkim def’ine zehmet çeker daim tebib,
Şükr kim, olmuş ona zehmet, mene rahet nesib. 
Bir zebandır şerhi-kem tekririne her bergi-gül,
Eylemez bihude gül gördükde efğan endelib. 
Bilse zevküm veslden firketde efzun olduğun,
Veslden men’im reva görmezdi reşkinden rekib. 
Te’ni-kefletdir peritel’etlere izhari-hal,
Sanma kim, ehbab halından olur kafil hebib. 
Ah, bilmen neyleyim, kurtulmak olmaz keydden,
Men herifi-sadedil, huban cemali dilfirib. 
Şem’ kürbile tefahür kılma, ey pervane, kim,
Hirmeni-ömrün göyer berki-fenadan enkerib. 
Nola ağılarsa Füzuli revzeyi-kuyin anıb,
Lacerem giryan olur kılğac veten yadın kerib.