Gazel 36

Metin: 
Ol ki her sâ’at gülerdi çeşm-i giryânım görüp
Ağlar oldu hâlime bî-rahm cânânım görüp
Eyleyen ta’yin-i cezâ-yi müdâvâ derdime
Terk edip cem’ etmedi hâl-i perişânım görüp
Lâle-ruhlar göğsümün çâkine kılmazlar nazar
Hiç bir rahm eylemezler dâğ-i hicrânım görüp
Tut gözün ey dûd-i dil çerhin ki devrin terk edip
Kalmasın hayrette çeşm-i gevher-efşânım görüp
Pertev-i hur-şîd sanman yerde kim devr-i felek
Yere urmuş âf-tâbın mâh-i tâbânım görüp
Suda aks-i serv sanman kim koparıp bâğ-bân
Suya salmış servini serv-i hırâmânım görüp
Ey Fuzûlî bil ki ol gül-‘ârızı görmüş değil
Kim ki ayb eyler benim çâk-i grîbânım görüp
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Ol ki, her saet gülerdi çeşmi-giryanım görüb,
Ağılar oldu halime, birehm cananım görüb. 
Eyleyen te’yini-eczayi-müdava derdime,
Terk edib, cem etmedi, hali-perişanım görüb. 
Lalerühler göksümün çakine kılmazlar nezer,
Hiç bir rehm eylemezler daği-pünhanım görüb. 
Tut gözün, ey dudi-dil, çerhin ki, devrin terk edib,
Kalmasın heyretde, çeşmi-gevherefşanım görüb. 
Pertevi-hurşid sanmın yerde kim, devri-felek,
Yere urmuş afitabın, mahi-tabanım görüb. 
Suda eksi-serv sanmın, kim koparıb bağiban
Suye salmış servini, servi-huramanım görüb. 
Ey Füzuli, bil ki, ol gül arizin görmüş degil,
Kim ki, te’n eyler menim çaki-giribanım görüb.