Gazel 4

Metin: 
Zihî zâtın nîhân ü ol nihandan mâ-sivâ peydâ
Bihâr-i sun’una emvâc peydâ ka’r nâ-peydâ
Bülend ü pest-i âlem şâhid-i feyz-i vücûdundur
Değil bi-hûde olmak yok iken arz ü semâ peydâ
Kemâl-i hikmetin izhâr-i kudret kılmağa etmiş
Gubâr-i tîreden âyine-i gîtî-nümâ peydâ
Dem-â-dem aks alır mir’ât-i âlem kahr u lûtfuna
Anun’çün geh küdüret zâhir eyler geh safâ peydâ
Gehi toprağa eyler hikmetin bin meh-likâ pinhân
Gehi sun’un kılar topraktan bin meh-likâ peydâ
Cihân ehline tâ esrâr-i ilmin kalmaya mahfi
Kılıptır hikmetin küffâr içinde enbiyâ peydâ
Nişân-i şefkatindir kim olur izhâr-i hamdin’çin
Fuzûlî tîre tab’ından kelâm-i can fezâ peydâ
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Zevk şevkile cehan keydin çeken zehmet çeker,
Ehli-zevk oldur kim, ondan dameni-himmet çeker. 
Gün çeker yerden göge her dem kübari-rahini,
Tutiya içün, beli, yerden göge minnet çeker. 
Ey çeken keyr ile pünhan bezm edib mey gah-gah,
Yad kıl ondan ki, bezmin yad edib hesret çeker. 
Hali etmiş keyrden zülfün heyali könlümü,
Nola sahibkeşf ile bir ömrdür helvet çeker. 
Çek, sebuhi, sübh nekkaşine erzi-ariz et,
Böyle çeksin, kim felek levhine bir suret çeker. 
Servkametler semenrühsarler toprağıdır,
Her semen kim, açılır, her serv kim, kamet çeker. 
Ketreyi-eşkim ketarı, sine çakinden girib,
Ten evine dışradan bari-kemü möhnet çeker. 
Ey Füzuli, bahmayam ta keyre, her hunin müje
Ateşin bir mildir kim, çeşmime keyret çeker.