Gazel 40

Metin: 
Mürde cismim iltifatından bulur her dem hayât
Ölürüm ger kılmasan her dem bana bir iltifât
Yazabilmez leblerin vasfın tamâm-i ömrde
Ab-i Hayvan verse kilk-i Hızr’a zulmetten devât
Ben fakirim sen gânî vergil zekât-i hüsn kim
Şer’ îçinde hem banadır hem sana vâcib zekât
Görmeyince hüsnünü îmâna gelmez âşıkın
Yüz peyem-ber cem’ olup gösterseler bin mu’cizât
Mazhar-i âsâr-i kudrettir vücûd-i kâmilin
Feyz-i fıtrattan garaz sensin tufeylin kâ’inât
Cevher-i zâtındadır mecmû’i evsâf-i kemâl
Bu sıfât ile ki sensin handadır bir pâk zât
Aşka ta düştün Fuzûlî çekmedin dünyâ gamın
Bil ki kayd-i aşk imiş dâm-i ta’allûktan necât
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Mürde cismim iltifatından bulur her dem heyat,
Ölerem, ger kılmasan her dem mene bir iltifat. 
Yaze bilmez leblerin vesfin temami-ömrde,
Abi-heyvan verse hizre kilkü zülmetden devat. 
Men fekirem, sen keni, vergil zekati-hüsn kim,
Şer’ içinde hem menedir hem sene vacib zekat. 
Görmeyince hüsnünü imane gelmez aşikin,
Yüz peyember cem olub, gösterseler min mö’cüzat. 
Mezheri-asari-küdretdir vücudi-kamilin,
Feyzi-fitretden kerez sensen, tüfeylin kainat. 
Cevheri-zatindedir mecmui-evsafi-kemal,
Bu sifat ile ki, sensen, kandadır bir pak zat? 
Eşke ta düşdüm, Füzuli, çekmedim dünya kemin;
Bil ki, keydi-eşk imiş dami-teellükden necat.