Gazel 43

Metin: 
Ey esîr-i dâim-i gam bir gûşe-i mey-hâne tut
Tutma zühhâdın muhâlif pendini peymâne tut
Dişledimse lâ’lin ey kanım döken kahr eyleme
Tut ki kan ettim adâlet eyle kanı kana tut
Çizginirken başına şem-i ruhundan cânımı
Men’ kılma anı hem ol şem’e bir pervâne tut
Ger sana efgânımı bi-hûde derse müdde’i
Ol söze tutma kulak ben çektiğim efgâne tut
Kılmazam zencir-i zülfi terkin ey nâsih beni
Hâh bir âkil hayâl et hâh bir divâne tut
Ey olup sultan diyen dünyâda benden gayrı yok
Sen seni bir cuğd bil dünyânı bir virâne tut
Ey Fuzûlî dehr Zâl’inin firîbinden sakın
Olma gâfil er kimi depren işin merdâne tut
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Ey esiri-dami-kem, bir guşeyi-meyhane tut!
Tutma zöhhadın mühalif pendini, peymane tut! 
Dişledimse le’lin, ey kanım töken, kehr eyleme,
Tut ki, kan etdim, edalet eyle, kanı kane tut! 
Cizginirken başına, şem’i-rühünden canımı,
Men’ kılma, anı hem ol şem’e bir pervane tut! 
Ger sene efğanimi bihude derse müddei,
Ol söze tutma kulak, men çekdigim efğane tut! 
Tutmazam zenciri-zülfü terkin, ey naseh, meni
Hah bir akil heyal et, hah bir divane tut. 
Ey olub sultan, deyen dünyade menden keyri yoh,
Sen seni bir cüğıd bil, dünyanı bir virane tut. 
Ey Füzuli, dehr zalinin firibinden sakın,
Olma kafil, er kimi tepren, işin merdane tut!