Gazel 44

Metin: 
Tılısm-i genc için bin ism-i a’zam yâd tuttun tut
Tılısmı sındırıp genci bulup ismi unuttun tut
Döküp mey câm-i mey tutmak temennâsınçıkar baştan
Yüküş kanlar töküp âlemde çok hûn-âbe yuttun tut
Şarâb-i nâb zevkinden ne hâsıl çin değil bâki
Nihâl-i ömre binkez su verip âhir kuruttun tut
Çü ni Cemşid bulmuştur bakâ keyfiyyetin ni Cem
Bu bezm içre Cem ü Cemşid elinden câm tuttun tut
Fuzûlî kıl kıyâs-i hâlin ehl-i dehr hâlinden
Kumârı mekr ü tezvir ü hiyel ehlinden uttun tut
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Tilismi-genc üçün min ismi-e’zem yad tutdun, tut!
Tilismi sındırıb, genci töküb, ismi unutdun tut! 
Töküb mey, cami-mey tutmak temennasın çıhar başdan,
Yügüş kanlar töküb, alemde çoh hunabe yutdun, tut! 
Şerabi-nab zevkinden ne hasil, çün degil baki,
Piyazi-ömre min gez su verib, ahır kurutdun, tut! 
Çü ne Cemşid bulmuşdur beka keyfiyyetin, ne Cem,
Bu bezm içre Cemü Cemşid elinden cam tutdun, tut! 
Füzuli, kıl kiyasi-halin ehli-dehr halinden,
Kümari-mekrü tezviri hiyel ehlinden utdun, tut! 


*** 

Şö’leyi-şem’i-rühün eğyare bezmefruz olur,
Ah kim, yetgec mene bir berki-alemsuz olur. 
Keyr çeşminden bulur her dem nigahi-merhemet,
Ben ne kıldım kim, nesibim naveki-dilsuz olur. 
Her gün açır könlümü zevki-vüsalın yengiden,
Gerçi güller açmağa her ilde bir novruz olur. 
Haletek çıhmaz evinden mahtel’etler müdam,
Her kimin devri-kemerde talei firuz olur. 
Saidin zevkile terk etmiş Füzuli alemi,
Meyli-sehra eylemez her kuş ki, destamuz olur.