Gazel 46

Metin: 
Hat-i ruhsârın eder lûtfda reyhân ile bahs
Hüsn-i sûrette cemâlin gül-i handân ile bahs
Cenneti kûyuna zühd ehli münâsib deseler
Ne münâsib ki kılam bir nice nâdân ile bahs
Yüzüne durmasın âyine urup lâf-i safâ
Ne revâ meh kıla hur-şîd-i dırahsân ile bahs
Gerçi şimşâdda çok lâf-i lekâfet vardır
Haddi yoktur ki ura serv-i hırâmân ile bahs
Kılsa can lâ’li ile feyz yetirmek bahsin
Cânib-i lâ’lini tut ey gönül et cân ile bahs
Düşer od şem’ diline bu sebebden ki kılar
Dil uzatıp geceler ol meh-i tâbân ile bahs
Sıfât-i hüsnün eder haste Fuzûlî ne aceb
Hüsn-i güftârda ger eylese Hassân ile bahs
Vezin: 
Fe i lâ tün fe i lâ tün fe i lâ tün fe i lün
Osmanlıca: 

Hetti-rühsarın eder lütfde reyhan ile behs,
Hüsni-suretde cemalın güli-hendan ile behs. 
Cenneti kuyine zöhd ehli münasib deseler,
Ne münasib ki, kılam bir neçe nadan ile behs. 
Yüzüne durmasın ayine urub lafi-sefa,
Ne reva meh kıla hurşidi-direhşan ile behs. 
Gerçi şümşadde çoh lafi-letafet vardır,
Yorulur eylese ol servi-huraman ile behs. 
Kılsa can le’lin ilen feyz yetirmek behsin,
Canibi-le’lini tut, ey könül, et can ile behs! 
Düşer od şem’ diline bu sebebden ki, kılır
Dil uzadıb geceler ol mehi-taban ile behs. 
Sifeti-hüsnün eder heste Füzuli, ne eceb,
Hüsni-göftarde ger eylese Hessan ile behs.