Gazel 59

Metin: 
N’ola ger kocsa miyânın kemer-i zer güstâh
Getirip çokları ortaya zer eyler güstâh
Hâk-i sâğar Cem ü Cemşid’dir ey pîr-i muğân
Haber et sâkiye kim tutmaya sâğar güstâh
Reşk oduyla yakılır rişte-i cânım ki niçin
Değer ol ârıza gîsû-yi mu’anber güstâh
Revzeninden koma kim gün düşe halvet-gehine
Harem-i şâha ne lâyık gire çâker güstâh
Sakla ey eşk edep gitme ser-i kûyuna çok
Ki düşer gözden ü yüzden sürülür her güstâh
Hevesim bâde-i gül-gûna bu ümmîd ileridir
Kim olam mest tutam dâmen-i dil-ber güstâh
Benzedirsin özünü itlerine her sa’at
Ey Fuzûlî olabilmez sana benzer güstâh
Vezin: 
Fâîlâtün Fâîlâtün Fâîlâtün Fâîlün
Osmanlıca: 

Nola ger kucsa miyanın kemeri-zer küstah,
Getirib çohları ortaye zer, eyler küstah. 
Haki-sağer, Cemü Cemşiddir, ey piri-müğan,
Heber et sakiye kim, tutmaya sağer küstah! 
Reşk odile yahılır rişteyi-canım ki, neçün
Deger ol arize geysuyi-müenber küstah. 
Revzeninden koma kim, gün düşe helvetgehine,
Heremi-şahe ne layik gire çaker küstah. 
Sahla, ey eşk, edeb, getme seri-kuyine çoh
Ki, düşer gözdenü üzden sürüler her küstah. 
Hevesim badeyi-gülgune bu ümmid iledir
Kim, olam mestü tutam dameni-dilber küstah. 
Benzedirsen özünü itlerine her saet,
Ey Füzuli, ola bilmez sene benzer küstah.