Gazel 89

Metin: 
N’ola ger reşk-i ruhsârına bağrı hubların kandır
Taşı te’şir ile lâ’l eyleyen hur-şîd-i rahşândır
Müjen ger seng-diller gönlünü alsa aceb olmaz
Anun tek âbnûs ok lâyıkı fûlâd peykândır
Perî veşler dil-i sahtına düşmüş mihr-i ruhsârın
Senin aksin alan fûlâd gözgüler firâvandır
Dehânın dürcü kim kaydın çekerler hûr-peykerler
Perîler tâ’atiyçin hâtem-i hükm-i Süleyman ‘dır
Senin yolunda hublar sürseler yüz n’ola emrinle
Melek hayli sücûd-i Âdem etmek nass-i Kur’an’dır
Katı gönlüne bağrı taşların düşmüş gam-i aşkın
Bir oddur aşk-i dil-sûzun ki taşlar içre pinhandır
Gezer kûyunda her yan çok giriban-çâk gül-ruhlar
Bu reng ile Fuzûlî ol ser-i kû bir gül-istandır
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Nola ger reşki-rühsarinle bağrı hubların kandır,
Daşı te’sir ile le’l eyleyen hurşidi-rehşandır. 
Müjen ger sengdiller könlünü alsa eceb olmaz,
Onun tek abnus oh layiki-fulad peykandır. 
Periveşler dili-sehtine düşmüş mehri-rühsarın,
Senin eksin alan fulad güzguler firavandır. 
Dehanın dürci kim, keydin çekerler hurpeykerler,
Periler ta’etiçün hatemi-mülki-Süleymandır. 
Atın yolunda hublar sürseler üz nola emrinle,
Melek heyli sücudi-Adem etmek nessi-Kur’andır. 
Katı könlüne bağrı daşların düşmüş kemi-eşkin,
Bir oddur eşki-dilsuzun ki, daşlar içre pünhandır. 
Gezer kuyinde her yan çoh giribançak gülrühler,
Bu reng ile Füzuli, ol seri-ku bir gülüstandır.