Gazel 90

Metin: 
Müjem ser-çeşmeler menzil tutan âşüfte Mecnûn’dur
Anunçün beste-i zencîr-i seyl-i eşk-i gül-gundur
Sevâd-ı nokta-i gird-âba benzer merdüm-i çeşmim
Ki dâ’im garka-i gird-âb-ieşk-i çeşm-i pür-hundur
Hamide kâmetim kim dâğ-i dilden kana gark olmuş
İçinde noktası gûyâ ki Kaf altındaki nundur
İşit derd-i dilim efsâne-i Mecnûn’a meyl etme
Kim ol efsâneden hem anlanan mutlak bu mazmundur
Ferah-bahş-i dil-i ma’şuk olur şerh-i gam-i ‘aşık
Sürûd-i bezm-i Şîrin nâle-i Ferhâd-i mahzundur
Kemend-i çîn-i zülfün vehmi gitmez zâr gönlümden
Bana ol rişteyi ejder kılan bilmen ne efsundur
Fuzûlî vermedi ta’n okları göz yaşına teskîn
Önün bend etmek olmaz hâr ü hâşâk ile Ceyhun’dur
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Müjem serçeşmeler menzil kılan aşüfte mecnundur,
Anınçun besteyi-zenciri-seyli-eşki-gülgundur. 
Sevadi-nökteyi-girdabe benzer merdümi-çeşmim
Ki, daim kerkeyi-girdabi-çeşmi-eşki-pürhundur. 
Eşit derdi-dilim, efsaneyi-Mecnune meyl etme
Kim, ol efsaneden hem anlanan mütlek bu mezmundur. 
Ferehbehşi-dili-me’şuk olur şerhi-kemi-aşik,
Sürudi-bezmi-Şirin naleyi-Ferhadi-mehzundur. 
Kemendi-çini-zülfün vehmi getmez zar könlümden,
Mene ol rişteyi ejder kılan bilmen ne efsundur. 
Hemide kametim kim, daği-dilden kane kerk olmuş,
Içinde nöktesi guya ki, kan altındakı nundur. 
Füzuli, vermedi te’n ohları göz yaşine teskin,
Önün bend etmek olmaz harü haşak ile, Ceyhundur.