Gazel 92

Metin: 
Benim kim bir leb-i handân için giryanlığım vardır
Perişan turralar devrinde ser-gerdanlığın vardır
Yaşım taht-i revandır tâc-i zerrîn şu’le-i âhım
Görün kim devlet-i aşk ile ne sultanlığım vardır
Yumulmaz eşk tuğyânında ansuz çeşm-i hun-bârım
Hâyâl-i sûret-i cânâna hoş hayranlığım vardır
Sirişkim gör beni ey ebr özünden kem hâyâl etme
Hevâ-yi aşk ile bin sence eşk-efşanlığım vardır
Fuzûlî câm-i mey terkin kılıp zühd ile takvâdan
Kamu dânâya rûşendir bu kim nâ-danlığım vardır
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Menim kim, bir lebi-hendan üçün giryanlığm vardır,
Perişan türreler devründe sergerdanlığm vardır. 
Yaşım tehti-revandır, taci-zerrin şö’leyi-ahim,
Görün kim, devleti-eşk ile ne sultanlığm vardır? 
Yumulmaz eşk tüğyanından ansız çeşmi-hunbarım,
Heyali-sureti-canane hoş heyranlığm vardır. 
Sirişkim gör, meni, ey ebr, özünden kem heyal etme,
Hevayi-eşk ile min sence eşkefşanlığm vardır. 
Lebin devründe kim, insan olan can der ona mütlek
Eger abi-heyat etsem teleb, heyvanlığm vardır. 
Füzuli cami-mey terkin kılıb, zöhd ile tekvaden
Kamu danaye revşendir bu, kim, nadanlığm vardır.