Gazel 94

Metin: 
Cilve-i aks-i ruhun âyinede ey reşk-i hûr
Rûşen etmiş anı kim hur-şîddendir aya nûr
Berk-i âhım gök yüzün tutmuş sirişkim yer yüzün
Sohbetimden hem vuhûş etmiş teneffür hem tuyâr
Aşk resmi ger budur müşkil yeter dermâna derd
Dert ehli bî-zeban bî-dertler mest-i gurûr
Dâğ-i dil-sûzu firâkın kıldı gün günden füzûn
Nûr-i mâh efzûn olur hur-şîdden oldukça dûr
Va’de-i lûtfun çok ammâ baht yâr olmaz ne sûd
Gül bitirmez âb-i şirin vermek ile hâk-i şûr
Târ-i zülfündür mi ruhsârında canlar meskeni
Yâ bırakmış bir reh-i pür piç ü ham gül-zâre mûr
Ol ser-i kûy itleri içre Fuzûlî yok yerim
Bes bana mâtem-serâ ben handan u handan sürûr
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Cilveyi-eksi-rühün ayinede, ey reşki-hur,
Revşen etmiş onu kim, hurşiddendir aye nur. 
Berki-ahim göy üzün tutmuş, sirişkim yer üzün,
Söhbetimden hem vühuş etmiş teneffür, hem tüyur. 
Eşk resmi ger budur, müşkül yeter dermane derd,
Derd ehli bizeban, biderdler mesti-kürur. 
Daği-dilsuzi-ferakın kıldı gün-günden füzun,
Nuri-mah efzun olur, hurşidden oldukca dur. 
Ve’deyi-veslin çoh, emma beht yar olmaz, ne sud,
Gül getirmez, abi-şirin vermek ile haki-şur. 
Tari-zülfündürmü rühsarında canlar meskeni,
Ya burahmış bir rehi-pürpiçü hem gülzare mur. 
Ol seri-kuy itleri içre, Füzuli, yoh yerim,
Bes mene matemsera, men kandanü bezmi-sürur?