KASİDE

Metin: 
Sabr her derde mürûr ile müdâvâ eyler
Sâhib-i sabr bulur her ne temennâ eyler
Devrden dehrde her maksada bir mev’îd var
Vaktsız gerçi ana tab’ tekâzâ eyler
Yetmeden vakt murâdını tekâzâ kılmaz
Her muhakkik ki habîrim deyu da’vâ eyler
Resm-i devrân-i felektir bu ki ehl-i talebi
Nice gün hayret-i hırmân ile îzâ eyler
Sûret-i şâhed-i ikbâli kabûl etmek için
Galibâ âyine-i tab’ı mücellâ eyler
Tâlibin devr-i sipihr ile muhâlif revişi
Ukdeler rişte-i ahvâline peydâ eyler
Zâyi’ olmaz irişir maksadına sabr kılıp
Kim ki dehr ile medârında müdârâ eyler
Devr bî-hûde değil her ne mukadder olsa
Ana tedrîc ile esbâb müheyyâ eyler
Hiç mahlûkda yok kudret-i icâd-i umûr
Her ne eyler eser-i kudret-i Mevlâ eyler
Kılmasa lûtf-i Hak ü devlet-i tevfîk meded
Zehri zenbûr kaçan şehd-i musaffâ eyler
Ben kimi zâre ne nisbet şeref-i neyl-i murâd
Lûtf-i Hak’dır ki beni maksada ihdâ eyler
Ey gönül kesme taleb bâdiyesinden kademin
Ki taleb rütbe-i ikbâli mu’allâ eyler
Lik hâl ehline izhâr edegör derd-i derûn
Haste ahvâlini ma’lûm etibbâ eyler
Ekmel-i halktan iste şeref ü rif’at kim
Kurb-i ednâ hevesi rütbe-i ednâ eyler
Gerçi sûrette şerîk-i beşeriyet çok olur
Derk-i esrâr-i hakîkat dil-i dânâ eyler
Az olur kâbil-i idrâk-i rümûz-i ma’kûl
Sanma her hâki kazâ alem-i esmâ eyler
Müsta’edd-i şeref-i rif’at olan nâdir olur
Sanma her âbı hevâ lü’lü-i lâlâ eyler
Çok olur gerçi me’âdinde cevâhir sınıfı
Pâd-şeh zîver-i efser dür-i yektâ eyler
Sâ’id-i adldedir kuvvet-i îcâd-ı nizâm
Arz-i i’câz-i nübüvvet yed-i beyzâ eyler
Pençe-i azmdedir kudret-i islâh-i fesâd
Sihr def’in meded-i mu’ciz-i Mûsâ eyler
Nazm-i dünyâ sebebi saltanat-i âdildir
A’del-i hulkunu Hak nâzım-i eşyâ eyler
Artırıp sûret-i hâline kemâl-i ma’ni
Sûret ü ma’ni ile cümleden a’lâ eyler
Mücmelâ Hazret-i Pâşâ-yi felek-kadr kimi
Âlem-efrûz kılar memleket-ârâ eyler
Ol zeki-tab’ ki divân-ı hilâfet hükmün
Rub’-i meskûna anun dikkati icrâ eyler
Ol sehâ-pişe ki bir demde kılar sarf-i gedâ
Her ne yüz yılda ayan ma’den ü deryâ eyler
Sâye-i râyet-i ikbâli yeten yerlerde
Rüzgârını adûnun şeb-i yeldâ eyler
Arsa-i rezmde her dem ki kılıp meyl-i gazâ
Cümlesin ukde-gûşâ-yi saf-i hîcâ eyler
Dağıtır tîğ ile terkîb-i adû cezâsın
Lik her cüz’in anun lâ-yeteccezâ eyler.
Şeb-i hîcâda ki seyyâre-i peykânı ile
Ser-i hasmını kazâ evc-i Süreyyâ eyler
Zahm-i tenden açuban rûh-i muhâlif revzen
Çıkıp ol evc-i Süreyyâ’ya temâşâ eyler
Meded-i re’y-i zamîriyle gelir fi’le müdâm
Levh-i kudrette kazâ her ne ki inşâ eyler
Lâfz-i pâkinden eder hüsn-i ibâret kesbin
Felek ahkâm-i kaderden ne kim imlâ eyler
Âlemi eylese bir zât-i müşahhas takdîr
Hâk-i pâyini anun dîde-i bînâ eyler
Şöhret-i ismi yeter şâhed-i hüsn-i ameli
Ehl-i Hak ismden idrâk-i müsemmâ eyler
Ey ki ehl-i nazara nâsiye ikbâlin
Saltanat nûrunı her lâhza hüveydâ eyler
Sendedir sende çü isrâr-ı hilâfet genci
Ehl-i idrâki suver vâkıf-i ma’nâ eyler
Mümkün olmaz ki ola nazm-i cihan re’yinsiz
Sûret kevn ki kaçan terk-i heyûlâ eyler
Ravza-i hâk-i derin bâğ-i gül-i cennettir
Kim ki cennet diler ol ravzada me’vâ eyler
Muttasıl gerçi niyâz ile tutar dâmânın
Tîğ senden taleb-i kesret-i a’dâ eyler
Cilve-gâh-i amelin mesned-i emniyyettir
Eser-i re’fetin a’dâyı ahibbâ eyler
Mârı tehdid-i azab-i gazabın mûr kılar
Peşşeyi terbiyetin izz ile ankâ eyler
Evliyâ Burc’na yetti kademin şek yok kim
Hâk-i pâkinde emvâtını ihyâ eyler
Ey hoş ol makbere kim bulmağa emvâtı hayât
Anı tevfîk güzer-gâh-i Mesîhâ eyler
Ser-verâ sâmit iken lezzet-i medhin zevki
Tûti-i nutk-i Fuzûlî’ni şeker-hâ eyler
Öyle kim fasl-ı hazan bülbülü lâl etmiş iken
Şevk-i nezzâre-i gül zevk ile gûyâ eyler
Cân-i mehcûruna râhat yetirir didârın
Çemen-i sebz bahârı ferah-efzâ eyler
Zîb-i medhinden alıp lehce-i nâ-hemvârı
Hârı mergûb-i cemâl-i gül-i ra’nâ eyler
Gerçi saklardı nihan nazmımı baht-i siyehim
Sana yetdikde ne kim var ise ifşâ eyler
Tutalım ser-ver-i a’yâna hicâb-i zulemât
Hızr’dan Âb-i Hayât-ı nice ihfâ eyler
Dâverâ böyle zamanlarda ki adlin eseri
Çâre-i def’-i gam-i her dil-i şeydâ eyler
Ehl-i irfâna kemâl-i keremin her sâ’at
Lûtflar zâhir edip meyl-i muhâbâ eyler
Ne revâdır bu ki peyveste sipâh-i gam ü derd
Gönlümün mülkünü bi-vâsıta yağma eyler
Ben nihan-hane-i uzlette iken fakr benim
Keşf-i esrârım edip âleme rüsvâ eyler
Her zaman halk bana kılmağa itlâk-ı cünûn
Beni endûh serâsime-i sevdâ eyler
Bu belâdan sana izhâr-i şikâyet kılayım
Her kime zulm geçiptir sana şekvâ eyler
Vâkıf-i sırr-i sühan kimsene yolu senden gayr
Sen eger eylemesen kim bana pervâ eyler
Var ümîdim nice kim mübdi’-i âsâr-i vücûd
Sarf-i takdîr kılıp hilkat-i eşyâ eyler
Ola bâkî eser-i ma’deletin kim dâ’im
Eser-i zulmden âfâkı müberrâ eyler
Vezin: 
Feilâtün / Feilâtün / Feilâtün / Feilün