Anca kim Şîrîn ü Leylîden senin hüsnün füzûn
Mende hem Ferhâd ü Mecnûndan füzûn aşk ü cünûn
Gam imes çün hâk-i râhından taparmın cân ısı
Gerçi mühlik gam yüki kaddimni eyleptür nigûn
Zülfün allında füsûnger gözlerin her kûşeden
Kûyi ol müşkîn yılan kaydına eylerler füsûn
Yağdırıp nâvek bozuk gönlüm imâret eyledin
Gûyiyâ pulpuş edip koydun ana her yan sütûn
Leblerin hecrinde giryân gözlerimin kanları
Katreî ger tamsa bir deryânı eyler la’l-gûn
Vasl eyyâmıda hoş tut zerrelerni ey kuyâş
Kim bu günlerni begâyet kıska eyler çerh-i dûn
Başım üzre firkatin taşını görsen diyesin
Nokta zâhir eylemiş gûyâ Nevâyî üzre nûn
Ali Şir Nevai